Απελπίστηκα. Απελπίστηκε το μυαλό. Απελπιστήκαμε με τη βλακεία του κόσμου, την έλλειψη ορθολογικής σκέψης και την ανώριμη συμπεριφορά του.
Νευρίασα. Νευρίασε η υπόσταση μου. Νευριάσαμε με την υποχθόνια συμπεριφορά των ισχυρών που σε κάθε περίσταση σκέφτονται εκείνο τον τρόπο που θα τους ωφελήσει περισσότερο.
Εξοργίστηκα. Εξοργίστηκε το εγώ μου. Εξοργιστήκαμε με τον κόσμο που δεν αντιδρά, που έχει μάτια αλλά δε θέλει να δει, που έχει αυτιά αλλά δεν ακούει, χέρια και δε τα χρησιμοποιεί.
Κουράστηκα. Κουράστηκε η ψυχή. Κουραστήκαμε να βλέπουμε πόνο, φθόνο, απανθρωπιά.
Μερικά απλά παραδείγματα:
1) Σε παγκόσμιο επίπεδο αυτή η περίοδος είναι κρίσιμη λόγω του κορονοϊού. Οι ειδήμονες αναφέρουν και τονίζουν ότι είναι βασικό να καθόμαστε σπίτι έτσι ώστε να μην εξαπλωθεί τόσο γρήγορα ο ιός. Ακόμη και να μην το έλεγαν, δε βλέπεις τι γίνεται στην Ιταλία;
Κι όμως αντιδράς τώρα που πρέπει να στηρίξουμε όλοι μαζί την προσπάθεια για να περιορίσουμε την ‘απειλή’.
2) Μέσα σε όλη την αναταραχή με τους πρόσφυγες- μετανάστες στον Έβρο και τον ιό αυξάνουν το όριο σύνταξης στα 72 έτη. Τα ΜΑΤ βρίσκονται παντού και προκαλούν φόβο, κάποιος τους διέταξε να το κάνουν. Υπάρχει λογοκρισία για τα γεγονότα στον Έβρο.
3) Τα γεγονότα είναι μπροστά σου. Δεν τα κοιτάς όμως. Κι αν τα δεις δεν κάνεις κάτι, μόνο μίσος βγάζεις από την ψυχή σου για ανθρώπους που δε φταίνε. Κατηγορείς παιδιά, μωρά, αλλόθρησκους αντί να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα από τη ρίζα.
Βλέπω τους νέους να αδιαφορούν, τους ακόμα πιο νέους να μη γνωρίζουν τα βασικά για την επικαιρότητα και τους πιο μεγάλους να δίνουν την ‘μπάλα’ στη νέα γενιά. Ο ένας στον άλλο δίνει ευθύνες και κανένας δε κάνει κάτι.
Βλέπεις ανθρώπους να στηρίζουν τη χούντα, να επιθυμούν τη χούντα χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες αυτού
Βλέπουμε, το πιο απλό, ανθρώπους να αφήνουν τα αυτοκίνητά τους σε αναπηρικές θέσεις, μπροστά από στάση λεωφορείου.
Βλέπετε;
Καθημερινά από μία απλή συζήτηση μέχρι και σε απλές συνήθειες βλέπω πόσο μωρός είναι ο άνθρωπος και πόσο κακός μπορεί να γίνει.
Πού είναι η καλοσύνη και η ευσπλαχνία;
Σκέφτομαι ότι είναι ανάγκη σε κάθε εποχή να υπάρχει η αγάπη, ο σεβασμός. Σκέψου πόσο πιο όμορφα θα ήταν να ζούσαν τα παιδιά σου μέσα σε μία πολιτεία αλληλεγγύης. Σκεφτόμαστε το συνάνθρωπό μας χωρίς να μας ενδιαφέρει η θρησκεία του, οι ερωτικές του προτιμήσεις, το χρώμα του ή η καταγωγή του.
Σκέφτεστε;
Στο τέλος όλοι θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο ας αφήσουμε αγάπη. Ναι η αγάπη δε θα σε ταΐσει σωματικά αλλά θα σε θρέψει ψυχικά. Δώσε μία φέτα ψωμί στο γείτονα σου που πεινάει, δώσε ενα ζευγάρι παπούτσια στο προσφυγόπουλο, μην αφήσεις το αμάξι σου πάνω στο πεζοδρόμιο.
Ελπίζω; Ελπίζω ότι κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχει αγάπη, υπάρχει ανθρωπιά.
Ελπίζω να αλλάξεις γιατί μόνο έτσι θα αλλάξει η κοινωνία. Ελπίζω να βρεις λίγη λογική μέσα στο χάος που εσύ δημιουργείς. Ελπίζω να καταλάβεις την πραγματική απειλή!
Κάνε ένα βήμα για αλλαγή, για αγάπη. Είμαστε όλοι μάζι σε αυτό το τσουκάλι.
Ελπίζεις;
Αναστασία Καλοχριστιανάκη